ស្តីអំពីវិជ្ចាជីវះ អ្នកសារពត៍មាន

5:56 AM No Comments

ការពីថ្ងៃព្រហស្បតី៏ទី១០និង១១ខែមករាឆ្នាំ២០១៣ នៅសាលាបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាដុនបូ

ស្កូបានប្រារព្ធធ្វើពិធីសិក្ខាសាលាមួយស្តីពី​ វិជ្ជាជីវះ របស់អ្នកកាសែតនិងសារពត៍មាន ដោយមានការចូលរួមពីសំណាក់វាគ្មិនពីររូប គឺលោក​​ណារឹម ជាជនជាតិខ្មែរហើយលោក

បំរើការនៅក្រុមហ៊ុនកាសែតខែមបូឌែរឌែលលី ម្យ៉ាងវិញទៀតលោកគឺជាអតីតសិស្សដុនបូស្កូផងដែរជំនាន់ទី១នៅសាលាបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវះក្រុងព្រះសីហានុ ឆ្នាំ២០០៧ ហើយលោកឆាលលែស ជាជនជាតិ អង់គ្លេសហើយក៏ជាស្មាក់ចិត្តរបស់សាលាបណ្តុះបណ្តាលដុនបូស្កូ។ក្នុងពិធីនោះផងដែរមានសិស្សចំនួន៧៦នាក់ សិស្សបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជា

ជីវះកែបមានចំនួន៤០នាក់​ ស្រីចំនួន១០នាក់(ពីរជំនាន់ ឆ្នាំទី១និងទី២)។ចំនែកឯសិស្សបណ្តុះបណ្តាលមានចំនួន៣៩នាក់ ស្រីចំនួន១២នាក់(ពីរជំនាន់ ឆ្នាំទី១និងទី២)​ លោកឪពុកសំណាងលោកដែលជាប្រធានគ្រប់គ្រង់សាលាក៏បានចូលរួមផងដែរ។កម្មវិធីបានប្រព្រឹត្តិទៅអស់រយះពេល២ យើងសង្កេតឃើញថាមានការបកស្រាយនិងការចោតសួរសំណួរជាច្រើនពីសិស្សសិស្សានុសិស្ស មានដូចជា

១.តើលោកគ្រូគិតថាសារពត៍មានអ្វីដែលមានការលបាកក្នុងការសរសេរនិងយកវា?

២.ដើម្បីក្លាយជាអ្នកកាសែតមួយដ៏ល្អនិងប្រកបដោយកេត្តិយ៏តើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងដូចម្តេច?

៣.ហេតុអ្វីបានជាក្រុមហ៊ុមរបស់លោកគ្រូមិនសូវចេញផ្សាយនូវពត៍មានគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៏?

៤.ប្រសិនបើមានអំពីអយុត្តិធម៏មួយកើតមានឡើងក្នុងនាមយើងជាអ្នកកាសែតតើយើងអាចជួយជនរង់គ្រោះតាមរបៀបណា?

៥.តើមានអ្វីភាពខុសប្លែកគ្នាយ៉ាងដូចម្តេចរវាងអ្នកកាសែតក្នុងប្រទេសកម្ពុជានិងប្រទេសរបស់លោកឆាលលែស?

៦.តើមុននិងធ្វើការចេញផ្សាយនូវពត៏យើងត្រូវឆ្លងកាត់ពីសំណាក់ជននរណា?

៧.តើលោកមានគំរោងដែរឬទេ សំរាប់ការជួយអប់រំប្រជាជនកម្ពុជាអោយពួកគាត់យល់ដឹងពីសារះប្រយោជន៏នៃសារពត៏(ឆាលលែស)?

៨.តើលោកសំរាប់ថ្ងៃអនាគត់លោកមានគំរោងចង់ផ្លាស់ប្តូរអាជីពឬទេ?

៩.តើដូចម្តេចដែលហៅថាស្ថាប័នឯករាជ្យ ហើយដូចម្តេចដែលហៅថាស្ថាប័នមិនឯករាជ្យ?

៩.ចំពោះការរបស់លោកគ្រូ(​​ណារឹម)តើលោកធ្លាប់ជួបប្រទះនិងការគំរៀមគំហែងពីសំណាក់អ្នកាមានអំណាចឬទេ?បើមានតើលោកគ្រូធ្វើដូចម្តេចដើម្បីដោះស្រាយ?

១០.តើក្រុមហ៊ុនតំរូវអោយលោកគ្រូធ្វើពត៍មានប៉ុន្មានក្នុងមួយខែ?

១១.តើអ្នកកាសែតមានសិទ្ឋិធ្វើអ្វីខ្លះ?  ចំពោះបុគ្គិលដែលធ្វើការនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនកាសែតតើយើងចាត់ទុកពួកគាត់គឺជាអ្នកកាសែតដែរឬទេ?

១២.តើរាល់ការចំនាយនៅពេលដែលយើងត្រូវចេញទៅយកពត៍មាននៅទីឆ្ងាយក្រុមហ៊ុមជាអ្នកទទួលខុសត្រូវឬយ៉ាងណា?

១៣.តើមានខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្តេចចំពោះអ្នកកាសែតនៅប្រទេសកុំមួយនីស និងប្រទេសដែលប្រជាធិបតេយ្យ?

១៤.នៅពេលដែលយើងសំភាសអ្នកមានអំណាច ហើយគាត់មានពេលតិចសំរាប់យើង​តើយើងត្រូវធ្វើដូចម្តេចយ៉ាងដើម្បីទទួលបាននូវពត៍មានដែលយើងចង់បានអោយបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ?

១៥.តើសារពត៍មាន មានសារះសំខាន់យ៉ាងណាចំពោះមនុស្សនៅលើពិភពលោក?

១៦.តើច្បាប់របស់អ្នកកាសែតមានអ្វីខ្លះ? សូមលោកគ្រូរៀបរាប់ខ្លី

១៧.ក្នុងនាមយើងជាអ្នកកាសែត នៅពេលដែលយើងជួបប្រទះហេតុកាណ៏គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៏មួយប៉ុន្តែពេលនោះគឺជាថ្ងៃឈប់សំរាករបស់យើងតើយើងត្រូវយកពត៍មាននោះឬទេ?

ពេលវេលានៃការសួរសំណួរក៏ត្រូវបានបញ្ចប់ វាគ្មិនលោកក៏ចាប់ផ្តើមធ្វើការបកស្រាយរាល់សំណួរដែលបានចោទសួរទាំងប៉ុន្មាន មុននឹងលោកធ្វើការបកស្រាយលោកបានពន្យល់នូវសំនួនក្នុងការចោតសួរ មានដូចជា ពេលណា ទីណា កន្លែងណា កើតឡើងយ៉ាងដូចម្តេច មានមនុស្សប៉ុន្មានដែលនៅកន្លែងកើតហេតុ?បន្ទាប់

មកលោកបានធ្វើការឆ្លើយៈ

១.ខ្ញុំគិតថាសារពត៍មានដែលពិបាកនោះ គឺ​ សារពត៍មានដែលទាក់ទងនឹងរឿងនយោបាយ៏។​ដើម្បីទទួលបានពត៏មាននោះយើងត្រូវខិតខំទាក់ទង់ប្រភពពត៏មាន តាមរយៈទូរស័ព្ទ  ឬវិធីផ្សេងៗទៀតដែលអាចធ្វើទៅបាន។ក្រោយពេលបញ្ចប់សំណួរទីមួយ លោក​​ណារឹមក៏បានបន្តចូលសំណួរទីពីរភ្លេម៖អរគុណសំរាប់ម្ចាស់សំនួរ ដែលបានបង្កើតនូវសំនូរល្អ ដើម្បីក្លាយជាអ្នកកាសែតម្នាក់ល្អយើងត្រូវឈរលើគោលការណ៏វិជ្ជជីវៈរបស់អ្នកកាសែត ដោយត្រូវការចុះផ្សាយតែពត៍មានដែលពិត មិនត្រូវទទួលការស៊ីសំណូកពីសំណាក់អ្នកដែលមានអំណាច យ៉ាងទៀតយើងត្រូវគោរពសិទ្ឋិដ៏ទៃផងដែរ ដោយប្រើកាយវិកាយនិងពាក្យសំដីប្រកបដោយសីលធម៍មានអត់ទោស លោក​តើអាចអោយខ្ញុំបាទសួរនួវលោកពីរ បីសំណួរបានដែរឬទេ?សំណួរទីបីលោកបានឆ្លើយដូចតទៅ ក្រុមហ៊ុនខ្ញុំមិនសូវចេញផ្សាយពីគ្រោះចរាចរណ៏ពីព្រោះដោយសារតែមើលឃើញនូវការផ្សាយរបស់ក្រុមហ៊ុនដ៏ទៃបានផ្សាយជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយម្យ៉ាងទៀតប្រធានក្រុមហ៊ុនលោកមានបំណងចងនឹងសរុបប្រាំមួយខែម្តងឬមួយឆ្នាំម្តងដើម្បីអោយាមានការចាប់អារម្មណ៏ពីសំណាក់អ្នកអាន​ ខណះពេលដែលលោក​​ណារឹម​បានឆ្លើយបញ្ចប់ហើយនោះ សិស្សានុសិស្សទាំស់ព្រមទំាងលោកគ្រូអ្នកគ្រូបានសំរាកប្រហែល២០នាទី។ក្រោមទិដ្ឋភាពប្រកបដោយភាពរីករាយនិងមានសារៈប្រយោជន៏ដូចនេះសិស្សម្នាក់ៗខិតខំកត់ត្រានូវសម្តីនិងយុសាស្រ្តដែលអាចអភិវឌ្ឍវន៏ខ្លួនទៅថ្ងៃអនាគត។២០នាទីបានកន្លងហូសទៅ កម្មវិធីក៏បានវិញមក លោក​​ណារឹមក៏បានបន្តការបកស្រាយទៀត សំនួរបន្ទាប់ទី៤៖ចំពោះរូបខ្ញុំគឺយើងអាចត្រឹមតែនិយាយលួងលោមគាត់និងលើទឹកចិត្ត ដូចជា៖បងអាចរកអង្គការក្រៅរាជរដ្ឋភិបាលអោយជួយ ខ្ញុំនឹងចេញផ្សាយដើម្បីអោយបណ្តាអង្គការដែលមានទឹកចិត្តសប្បុរសជួយបង ខ្ញុំសង្ឃឹមថាបងទទួលបានការជួយពីពួកគាត់។កិច្ចបន្តតំរូវទៅលើចំលើយរបស់លោកឆាលលែស​ លោកបានមានប្រសាសន៏ថា គឺវាមនការខុសប្លែកគ្នាណាស់ព្រោះថាអ្នកកាសែតនៅប្រទេសរបស់ខ្ញុំយើងអាចចេញផ្សាយនូវរឿងគ្រប់បែបយ៉ាងដែលវាពិតមិនថាវាជារឿងនយោបាយហើយយើងពុំខ្លាចមានគ្រោះថ្នាក់ឡើយ ម្យ៉ាងវិញទៀតយើងក៏ពុំខ្លាចនឹងពាក្យគំរៀមកំហែងពីសំណាក់អ្នកមានឡើយ អ្វីដែលសំខាន់នោះគឺយើងមានប្រាក់ខែគ្រប់គ្រាន់សំរាប់ជីវិតនិងគ្រួសារ។ក្រោយពីស្តាប់ការពន្យល់របស់លោកឆាលលែសសិស្សកាន់មានការយល់ដឹងច្រើន ហើយលោកណារឹមក៏បានបន្តពីលោកឆាលលែសនូវសំនួរទី៦​សំដីរបស់លោក៖មានការចេញផ្សាយនូវពត៍មាននីមួយៗតែងតែមានការត្រួតពិនិត្យពីចាងវាងក្រុមហ៊ុន ឬអ្នកប្រធានផ្នែកនីមួយៗ មានជនជាតិពីរឬបីនាក់។លោកណារឹមក៏បានប្រគល់តួនាទីទៅកាន់លោកឆាលលែសដើម្បីផ្តល់នូវមតិបន្តទៀតសំរាប់សំណួរទី៧៖លោកបានក៏បានឆ្លើយតបនឹងសំណួររបស់សិស្សមិនអោយម្ចាស់សំណួរខកបំណងឡើយគឺតាមពិតទៅខ្ញុំពិតជាមានបំណងចង់ជួយពួកគាត់អោយមានចំណោះដឹងដើម្បីពួកគាត់មានការយល់ដឹងពីស្ថានភាពក្នុងនិងក្រោយប្រទេសបានយ៉ាងងាយស្រួលហើយក៏បានដឹងនូវអ្វីដែលល្អនិងអ្វីដែលអាក្រក់និងអាចមានគំនិតអភិវឌ្ឍន៏ក្នុងការជ្រើសរើសអ្វីដែលល្អសំរាប់ប្រទេស។

ការឆ្លើយនិងសំណួររបស់សិស្សានុសិស្សមានប្រព្រឹត្តណ៏ទៅអស់រយៈពេល៤ម៉ោងដែលប្រកបដោយការយល់ដឹងការរីករាយទាំងលោកគ្រួនិងសិស្សានុសិស្សទាំងអស់ អ្វីដែលគួរអោយរីករាយជាងនេះទៅទៀតនោះគឺការទទួលយកចំណោះដឹងរបស់ពួកគាត់វាសាកសមនិងអ្វីដែលលោកគ្រូបានបង្រៀន។ក្រោយពេលបញ្ចប់វគ្គសិក្ខាសាលានេះហើយសិស្សានុសិស្សទំាងអស់ក៏បានទទួលសញ្ញាប័ត្រនៅពេលយប់ប្រមាណម៉ោងជា៨: ២០នាទីយប់ សិស្សានុសិស្សទំាងអស់មានរីករាយដោយបានទទួលបានសញ្ញាប័ត្រពីវាគ្មិនទាំងពីររូបព្រមទាំងលោកឪពុកសំណាងដែលជាប្រធានអ្នកគ្រប់គ្រង់សាលានិងអ្នកគ្រូមារីដែលជាអ្នកស្មាគចិត្តបង្រៀនខាងវិទ្យុអនលាញ។ក្រោមទិដ្ឋភាពប្រកបដោយភាពរំភើបនេះក៏មានការរាំលេងកំសាន្តក្រោយពីពេលពិធីចែកសញ្ញា័ត្របានបញ្ចប់។យើងសង្កេតឃើញថាសិស្សានុសិស្សទាំងរីករាយព្រមទាំងមានភាពរាក់ទាក់គ្នាហើយម្នាក់ៗមានទឹកមុខញញឹមញញែមដាក់ដែលយាងអោយពិធីកាន់តែមានភាពអ៊ូរអរថែមទៀត។ការសាមគ្គីរបស់ពួកគាត់ និងការរាប់អានរបស់ពួកគាត់ប្រៀបដូចបងប្អូនតែមួយដែលមានម្តាយឪពុកតែម្នាក់រស់នៅក្រោមដំបូលផ្ទះតែមួយ។